Dashuria e Krishterë

Dashuria e krishterë

Zoti na krijoi për një arsye: ta njohim dhe ta duam Atë dhe të kemi bashkësi me Të.  Fillimisht ndodhi kjo gjë; Adami dhe Eva e donin Perëndinë dhe kishin shoqëri të pandërprerë me Të.  Ata jo vetëm që jetonin në një botë të përsosur, por kishin bashkësi të përsosur me Krijuesin e tyre.

Por, Zoti i krijoi ata me një vullnet të lirë – domethënë me aftësinë për ta dashur Atë, ose për ta refuzuar. Përndryshe ata do të kishin qenë robotë, të paaftë të zgjidhnin ta donin Zotin, ose jo. Zoti u dha parardhësve tanë fillestarë aftësinë për ta dashur Atë – apo edhe për ta refuzuar. Dashuria e vërtetë kërkon aftësinë për t’u përgjigjur.

Por ju e dini se çfarë ndodhi. Satani i tha Adamit dhe Evës se Zoti po i mashtronte (një gënjeshtër) dhe nëse ata do t’i bindeshin atij në vend të Zotit, ata do të bëheshin si Zoti. Tragjikisht, ata i besuan gënjeshtrës së tij – dhe bashkësia e tyre me Perëndinë u prish. Unë dhe ju tani vuajmë pasojat e mëkatit të tyre.

Pse Zoti na krijoi?

Ne kurrë nuk mund t’i përgjigjemi plotësisht kësaj pyetjeje,  ky fakt na ndihmon të pranojmë se përgjigjja do të vijë vetëm kur ne të njohim karakterin dhe atributet e Zotit. Gjëja e parë dhe më e rëndësishmja është se Zoti është një Perëndi i dashurisë dhe dashuria duhet të demonstrohet ndaj dikujt, objektit të dashurisë. Hiri i Tij është për ata që meritojnë ndëshkim, dhe demonstrimi i dashurisë, hirit dhe mëshirës së Tij është për njerëzit.

Por Ai dëshiron dashuri reciproke, për këtë arsye Ai krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së Tij. Njeriut iu dha aftësia për t’iu përgjigjur dashurisë së Zotit, ose për të refuzuar dashurinë e Tij. Në fillim, njeriu gëzonte shoqëri të plotë me Zotin, por shumë shpejt ai e refuzoi Atë, duke sjellë prishjen e të gjithë krijimit. Ky nuk ishte qëllimi i Zotit, kështu që Ai filloi planin e Tij të shpëtimit për krijimin.

Ndoshta deklarata më madhështore e qëllimit të Tij mund të gjendet në Zbulesa 4:11, ku ne vëmë re qenie qiellore që e lavdërojnë së bashku, duke thënë: “Ti je i denjë, o Zot, të marrësh lavdinë, nderimin dhe fuqinë, sepse ti i krijove të gjitha gjëra, dhe nëpërmjet vullnetit tënd ekzistojnë dhe u krijuan.” Zoti na krijoi për kënaqësinë e Tij, për vullnetin e Tij të mire.

Edhe pse njeriu zgjodhi të rebelohej dhe të mëkatonte kundër Zotit, Zoti ende na do, dhe Ai ende dëshiron që ne ta njohim dhe ta duam Atë dhe të kemi bashkësi me Të. Ai e ka bërë të mundur këtë duke dërguar Jezu Krishtin në botë për të dhënë jetën e Tij për ne.  A i jeni përgjigjur dashurisë së Tij duke pranuar Krishtin në jetën tuaj me anë të hirit përmes besimit dhe pendimit të vërtetë? Bibla thotë: “Në këtë është dashuria: jo se ne e kemi dashur Perëndinë, por që ai na ka dashur ne dhe dërgoi Birin e tij për shlyerjen e mëkateve tona.” (1 Gjonit 4:10).

Zoti pret që ne ta pranojmë Birin e Tij, Zotin Jezu Krisht, si Shpëtimtarin tonë.  Ai pret që ne t’i japim jetën tonë Atij dhe duke vepruar kështu të rritemi edhe ne në karakterin e Krishtit. Zoti dëshiron që ne të bëhemi më shumë si Krishti. … “Duke folur të vërtetën në dashuri, ne do të rritemi në të gjitha gjërat në Atë që është Kreu, domethënë Krishti.

Romakëve 5: 8 thotë: “Por Perëndia e tregon dashurinë e tij ndaj nesh në atë që, kur ende ishim mëkatarë, Krishti vdiq për ne.”

Jezusi na mësoi duke na treguar personalisht se si duket dashuria e vërtetë. Gjoni 3:16 mund të thuhet në këtë mënyrë: “Sepse Zoti e deshi kaq shumë dhe e çmoi kaq shumë botën sa Ai dha Birin e Tij të vetëm (i vetëm), në mënyrë që kushdo që beson  nëTë (beson te mbështetet në Të) nuk do të humbasë (të shkatërrohet) por të ketë jetë të përjetshme (të përhershme). ”

Një mënyrë tjetër për të thënë këtë të vërtetë sublime është kjo: “Sepse Zoti e shprehu dashurinë e tij për botën kur dha Birin e Tij të vetëm në mënyrë që kushdo që beson në Të të mos përballet me shkatërrimin e përjetshëm, por të ketë jetë të përjetshme.”

Nëse nuk jeni i krishterë, mund të pyesni veten se çfarë marrin të krishterët nga besimi i tyre, apo pse duan të bëhen të krishterë? Më lejoni t’i përgjigjem kësaj për veten time: Kur isha fëmijë besova në Krishtin, për t’i shpëtuar Ferrit dhe për të jetuar përgjithmonë në Parajsë me Zotin. Unë e doja babanë tim tokësor dhe doja të isha pranë tij, kështu që e dija se Zoti do të ishte Ati im shumë herë më i mirë, pafundësisht më i fuqishëm dhe plotësisht i përsosur dhe i shenjtë. Unë mund të kisha një marrëdhënie personale me Zotin përmes Birit të Tij Jezus, i cili do të më largonte mëkatet dhe do të më bënte të pranueshëm për mjedisin e përsosur të Parajsës.

Jezusi, para se të vdiste në kryq si një sakrificë për mëkatet u tha 12 ndjekësve të Tij, që i qunte dishepuj, tek Gjoni 14.

“Nëse më doni, zbatoni urdhërimet e mia. Dhe unë do t’i lutem Atit dhe ai do t’ju japë një Ngushëllues tjetër, që do të qëndrojë përgjithmonë me ju,Frymën e së Vërtetës, që bota nuk mund ta marrë, sepse nuk e sheh dhe nuk e njeh; por ju e njihni, sepse qëndron me ju dhe do të jetë në ju.”

“Nuk do t’ju lë bonjakë, do të kthehem te ju.  Edhe pak kohë dhe bota nuk do të më shohë më, por ju do të më shihni; sepse unë jetoj, edhe ju do të jetoni. Atë ditë do të mësoni se unë jam në Atin tim, dhe se ju jeni në mua dhe unë në ju.Kush ka urdhërimet e mia dhe i zbaton, është ai që më do; dhe kush më do mua, Ati im do ta dojë; dhe unë do ta dua dhe do t’i dëftehem atij.”

Për të pasur disa ide praktike se sit ë duam, unë ju sugjeroj t’i referoheni Romakëvë 12:9-21.  

“Dashuria le të mos jetë me hipokrizi; urreni të keqen dhe ngjituni pas së mirës. Duani njeri tjetrin me dashuri vëllazërore; në nderim tregoni kujdes njeri me tjetrin. Mos u tregoni të përtuar në zell; jini të zjarrtë në frymë, shërbeni Perëndisë, të gëzuar në shpresë, të qëndrueshëm në shtrëngime, këmbëngulës në lutje; ndihmoni për nevojat e shenjtorëve, jini mikpritës. Bekoni ata që ju përndjekin, bekoni dhe mos mallkoni. Gëzohuni me ata që gëzohen, dhe qani me ata që qajnë. Kini të njëjtat mendime njeri me tjetrin; mos lakmoni për lart, por rrini me të përunjurit; mos e mbani veten për të mënçur. Mos ia ktheni kurrkujt të keqen me të keqe, kërkoni të bëni të mirën përpara gjithë njerëzve. Po të jetë e mundur dhe aq sa varet prej jush, jetoni në paqe me gjithë njerëzit. Mos u hakmerrni për veten tuaj, o të dashur, por i jepni vend zemërimit të Perëndisë, sepse është shkruar: “Mua më përket hakmarrja, unë kam për të shpaguar, thotë Zoti.”  “Në qoftë se armiku yt, pra, ka uri, jepi të hajë; në pastë etje, jepi të pijë; sepse, duke bërë këtë, do të grumbullosh mbi krye të tij thëngjij të ndezur.” Mos u mund nga e keqja, por munde të keqen me të mirën.”

Atëherë, çfarë do të thotë të duam njëri-tjetrin?

Tek Gjoni 13:34 Jezusi dha mësim duke thënë:  “Po ju jap një urdhërim të ri: ta doni njëri-tjetrin; sikurse unë ju kam dashur, ashtu edhe ju ta doni njëri-tjetrin.” Pastaj Ai shtoi: “Prej kësaj do t’ju njohin të gjithë që jeni dishepujt e mi, nëse keni dashuri për njëri-tjetrin.” (vargu 35). Si ta bëjmë këtë? Çfarë do të thotë të duam njëri-tjetrin?

“Njëri-tjetri” në këto vargje është një referencë për bashkëbesimtarët. Një shenjë dalluese për të qenë ndjekës i Krishtit është një dashuri e thellë, e sinqertë për vëllezërit dhe motrat në Krisht.  Apostulli Gjon na kujton këtë fakt në një tjetër referencë: “Dhe ky është urdhërimi që kemi marrë nga ai: ai që do Perëndinë, të dojë edhe vëllanë e vet.” (1 Gjonit 4:21).

Duke dhënë këtë urdhër, Jezusi bëri diçka që bota nuk e kishte parë kurrë më parë – Ai krijoi një grup të identifikuar nga një gjë: dashuria. Ka shumë grupe në botë që identifikojnë veten e tyre nga shumë gjëra të ndryshme: nga ngjyra e lëkurës, nga uniforma, nga interesi i përbashkët, etj. Një grup ka tatuazhe dhe pirsing; një grup tjetër nuk ha mishin- mënyrat se si njerëzit e kategorizojnë veten e tyre janë të pafundme.

Por kisha është unike. Për herë të parë dhe të vetme në histori, Jezusi krijoi një grup faktori identifikues i të cilit është dashuria. Ngjyra e lëkurës nuk ka rëndësi. Gjuha amtare nuk ka rëndësi. Nuk ka rregulla në lidhje me dietën, ose uniformat, ose mbajtjen e kapelave qesharake. Ndjekësit e Krishtit identifikohen nga dashuria e tyre për njëri-tjetrin.

Asnjë mesazh në lidhje me dashurinë nuk do të ishte i plotë pa këto vargje përcaktuese nga kapitulli 1 i Korintasve 13: 4-7.

“Dashuria është e durueshme; plot mirësi; dashuria nuk ka smirë, nuk vë në dukje, nuk krekoset, nuk sillet në mënyrë të pahijshme, nuk kërkon të sajat, nuk pezmatohet, nuk dyshon për keq; nuk gëzohet për padrejtësinë, por gëzohet me të vërtetën, i duron të gjitha, i beson të gjitha, i shpreson të gjitha, i mban çdo gjë.”

Gjoni kapitulli 15: 9-14

“Sikurse Ati më ka dashur mua, ashtu edhe unë ju kam dashur juve; qëndroni në dashurinë time. Po të zbatoni urdhërimet e mia, do të qëndroni në dashurinë time, sikurse unë i zbatova urdhërimet e Atit tim dhe qëndroj në dashurinë e tij. Këto gjëra jua kam thënë që gëzimi im të qëndrojë në ju dhe gëzimi juaj të jetë i plotë. Ky është urdhërimi im: ta doni njëri-tjetrin, ashtu si unë ju kam dashur juve.  Askush s’ka dashuri më të madhe nga kjo: të japë jetën e vet për miqtë e tij. Ju jeni miqtë e mi, nëse bëni gjërat që unë ju urdhëroj.”