Sa shumë na do Perëndia?

Sot dua të përsëris disa fakte kryesore në lidhje me jetën, veçanërisht në lidhje me jetën e përjetshme. Mesazhi i shpëtimit të ungjillit të Jezus Krishtit fillon tek Zanafilla, me kryerjen e mëkatit të parë, nga Eva dhe Adami. Që nga ai çast dhe në vijim, raca njerëzore u infektua nga mëkati dhe u nda  nga Perëndia.

Tek Zanafilla 6 Perëndia gati sa nuk zhduku gjithçka për shkak të mëkatit. Perëndia e merr shumë seriozisht mëkatin. Mëkati është rebelim kundër Perëndisë. Mëkat do të thotë që njerëzit refuzojnë të jetojnë jetën e tyre sipas rrugës së Perëndisë dhe refuzojnë që t’i nënshtrohen drejtimit dhe udhëheqjes së Perëndisë.

Ja, se çfarë na thotë Bibla për këtë ngjarje, duke filluar tek Zanafilla 6:11-13, “Por toka ishte e korruptuar para Perëndisë dhe plot e përplot me dhunë.¹² Tani Perëndia vështroi tokën dhe ja, ajo ishte e prishur, sepse çdo mish i tokës kishte shthurur sjelljen e tij.¹³ Dhe Perëndia i tha Noeut: “Kam vendosur t’i jap fund çdo mishi, sepse toka për shkak të njerëzve është plot me dhunë; ja, unë do t’i zhduk bashkë me tokën.”

Zanafilla 6:9 thotë: “Kjo është prejardhja e Noeut. Noeu ishte një njeri i drejtë dhe i patëmetë midis bashkëkohësve të tij. Noeu eci me Perëndinë.”

Noeu edhe pse kishte jetuar një jetë të perëndishme, edhe pse i kishte mbijetuar përmbytjes botërore i veçuar nga Perëndia, në një çast të caktuar mëkatoi, siç na thuhet tek  Zanafilla 9:20-21: “Më vonë Noeu, që ishte bujk, filloi të mbjellë një vresht;²¹ dhe piu verë e u deh, dhe u zhvesh në mes të çadrës së tij.”

 Mëkati ishte ende pjesë e zemrës njerëzore dhe njeriu vazhdoi të mëkatonte, edhe pasi Perëndia dënoi gjithë botën me anë të përmbytjes.

Romakëve 3:23 shpiegon se jemi të gjithë nën dënimin me vdekje për shkak të mwkatit. Kwtu përfshihet mëkati ynë i trashëguar dhe ato që kemi kryer vetë. “sepse të gjithë mëkatuan dhe u privuan nga lavdia e Perëndisë.”

Perëndia nuk mund ta anashkalojë, ose ta justifikojë mëkatin. Perëndia nuk “i mbyll” sytë para mëkatit. Perëndia është i shenjtë, i pastër, pa asnjë të metë morale, megjithatë Ai na do ne, krijesat e Tij. Të them të drejtën nuk jam shumë i sigurt se PËRSE Perëndia na do, përderisa jemi të zhytur në mëkat dhe rebelim, por Ai na do dhe krijoi planin e “shpengimit”- një rrugë që Perëndia të vazhdojë të jetë i drejtë, i shenjtë dhe i pastër. Një rrugë që mëakti mund të ndëshkohet me vdekje. Një rrugë që problemi me mëkatin të trajtohet njëherë e përgjithmonë.

Në çastin më përfekt të historisë, Perëndia u bë njëri në formën e Jezusit. Perëndia la lavdinë në Qiell, erdhi në tokë, u lind si një foshnjë, në një stallë bagëtish, në vendin më të përulur. Jezusi u rrit, u bë burrë, i shërbeu kombit të Izraelit, ku u lind dhe priti të vinte çasti që do të rrihej, keqtrajtohej mizorisht, do të tallej dhe do të kryqëzohej nga ushtarët romakë dhe do të vdiste për të fshirë mëkatet e të gjithë njerëzve, që do të pendoheshin për mekatin e tyre dhe do të besonin tek Jezusi, duke e rrefyer Atë si Zot dhe Shpëtimtar.

Perëndia lejoi të ndodhte kjo që kushdo të kishte mundësinë të vinte tek Jezusi, më anë të besimit, për të marrë jetën e përjetshme dhe shpëtimin, krejtësisht falas, duke u përulur dhe duke besuar tek Jezusi. Kaq shumë Perëndia na do!

Tek Gjoni 15:13 Jezusi shpiegoi se çfarë do të bënte për gjithë njerëzimin, “Askush s’ka dashuri më të madhe nga kjo: të japë jetën e vet për miqtë e tij.”

Kur besojmë tek Jezusi ne bëhemi miq të Tij- miqtë e Tij të ngushtë. Jakobi 2:23 thotë, “Kështu u përmbush Shkrimi, që thotë: “Edhe Abrahami i besoi Perëndisë, dhe kjo iu numërua për drejtësi”; dhe u quajt miku i Perëndisë.”

1 Gjonit 2:1-2, “(Djema të mi, ju shkruaj këto gjëra që të mos mëkatoni; dhe në qoftë se ndokush mëkatoi, kemi një avokat te Ati, Jezu Krishtin të drejtin.² Ai është shlyesi për mëkatet tona; dhe jo vetëm për tonat, por edhe për ata të të gjithë botës.”

Gjoni 3:16 është teksti biblik më klasik që na tregon se sa SHUMË Zoti na do. Aty thuhet, “Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme.“

1 Gjonit 4:16, apostulli na flet për një aspekt thelbësor të natyrës së Perëndisë. Perëndia është dashuri.  “Dhe ne njohëm dhe besuam dashurinë që Perëndia ka për ne. Perëndia është dashuri; dhe ai që qëndron në dashuri qëndron në Perëndinë dhe Perëndia në të.”

Qindra vjet para se Jezusi të lindte, profeti i Testamentit të vjetër Isaia na dha këtë profeci në lidhje me ardhjen e Jezusit dhe se si Ai do të sillte shpëtimin nëpërmjet vdekjes së Tij.

Isaia 53:4-8, “Megjithatë ai mbante sëmundjet tona dhe kishte marrë përsipër dhembjet tona; por ne e konsideronim të goditur, të rrahur nga Perëndia dhe të përulur.⁵ Por ai u tejshpua për shkak të shkeljeve tona, u shtyp për paudhësitë tona; ndëshkimi për të cilin kemi paqen është mbi të, dhe për shkak të vurratave të tij ne jemi shëruar.⁶ Ne të gjithë endeshim si dele; secili prej nesh ndiqte rrugën e vet, dhe Zoti bëri që të bjerë mbi të paudhësia e ne të gjithëve.⁷ I keqtrajtuar dhe i përulur, nuk e hapi gojën. Si një qengj që e çojnë në thertore, si një dele e heshtur përpara atyre që i qethin nuk e hapi gojën.⁸ U çua larg nga shtypja dhe nga gjykimi; dhe nga brezi i tij kush mendoi se ai ishte larguar nga toka e të gjallëve dhe ishte goditur për shkak të shkeljeve të popullit tim?”

 Do të ndaj një tjetër pasazh nga Testamenti i Ri, nga Letra e Romakëve, kapitulli 5, sepse ky kapitull flet më tepër për planin e shpëtimit. Ky kapitull përfundon me një kontrast midis Adamit, që solli mëkatin në botë dhe Jezus Krishtit, që largoi mëkatin.

Romakëve 5:

“Të shfajësuar, pra, me anë të besimit, kemi paqe me Perëndinë nëpërmjet Jezu Krishtit, Zotit tonë,² me anë të të cilit edhe patëm, nëpërmjet besimit, hyrjen në këtë hir në të cilin qëndrojmë të patundur dhe mburremi në shpresën e lavdisë së Perëndisë.³ Dhe jo vetëm kaq, por mburremi edhe në shtrëngimet, duke ditur që shtrëngimi prodhon këmbënguljen,⁴ këmbëngulja përvojën dhe përvoja shpresën.⁵ Por shpresa nuk turpëron, sepse dashuria e Perëndisë është derdhur në zemrat tona me anë të Frymës së Shenjtë që na është dhënë.⁶ Sepse, ndërsa ishin akoma pa forcë, Krishti vdiq në kohën e tij për të paudhët.⁷ Vështirë në fakt se vdes dikush për një të drejtë; mbase ndonjë do të guxonte të vdiste për një njeri të mirë.⁸ Por Perëndia e tregon dashurinë e tij ndaj nesh në atë që, kur ende ishim mëkatarë, Krishti vdiq për ne.⁹ Shumë më tepër, pra, duke qenë tani të shfajësuar në gjakun e tij, do të shpëtojmë nga zemërimi me anë të tij.¹⁰ Në fakt, ndërsa ishim armiq, u pajtuam me Perëndinë nëpërmjet vdekjes së Birit të tij, akoma më shumë tani, që jemi pajtuar, do të shpëtohemi nëpërmjet jetës së tij.¹¹ E jo vetëm kaq, por edhe mburremi në Perëndinë, nëpërmjet Zotit tonë Jezu Krisht, me anë të të cilit tani kemi marrë pajtimin.¹² Prandaj, ashtu si me anë të një njeriu të vetëm mëkati hyri në botë dhe me anë të mëkatit vdekja, po ashtu vdekja u shtri tek të gjithë njerëzit, sepse të gjithë mëkatuan;¹³ sepse, derisa u shpall ligji, mëkati ekzistonte në botë; por mëkati nuk numërohet nëse nuk ka ligj;¹⁴ por vdekja mbretëroi nga Adami deri te Moisiu edhe mbi ata që nuk kishin mëkatuar me një shkelje të ngjashme nga ajo e Adamit, që është figura e atij që duhej të vinte.¹⁵ Mirëpo hiri nuk është si shkelja; nëse në fakt për shkak të shkeljes së një njeriu të vetëm vdiqën shumë, shumë më tepër hiri i Perëndisë dhe dhurata me anë të hirit e një njeriu, Jezu Krishtit, i teproi për shumë të tjerë.¹⁶ Sa për dhuntinë, nuk ndodhi si për atë një që mëkatoi, sepse gjykimi prodhoi dënimin nga një shkelje e vetme, por hiri prodhoi shfajësimin nga shumë shkelje.¹⁷ Në fakt, në qoftë se prej shkeljes së këtij njërit vetëm vdekja mbretëroi për shkak të atij njërit, akoma më shumë ata që marrin bollëkun e hirit dhe të dhuratës se drejtësisë do të mbretërojnë në jetë me anë të atij njërit, që është Jezu Krishtit.¹⁸ Prandaj, ashtu si për një shkelje të vetme dënimi u shtri mbi të gjithë njerëzit, ashtu edhe me një akt të vetëm drejtësie, hiri u shtri mbi gjithë njerëzit për shfajësimin e jetës.¹⁹ Në fakt, ashtu si nga mosbindja e një njeriu të vetëm të shumtët u bënë mëkatarë, ashtu edhe nga bindja e një të vetmi të shumtët do të bëhen të drejtë.²⁰ Por ligj i ndërhyri me qëllim që shkelja të teprohej; por aty ku mëkati është i tepruar, hiri është akoma më i tepërt,²¹ me qëllim që ashtu si mëkati ka mbretëruar te vdekja, ashtu edhe hiri të mbretërojë me anë të drejtësisë në jetën e përjetshme nëpërmjet Jezu Krishtit, Zotit tonë.”

Romakëve 10:8-13, “Po ç’thotë, pra? “Fjala është pranë teje, në gojën tënde dhe në zemrën tënde.” Kjo është fjala e besimit, që ne predikojmë;⁹ sepse, po të rrëfesh me gojën tënde Zotin Jezus, dhe po të besosh në zemrën tënde se Perëndia e ngjalli prej së vdekurish, do të shpëtohesh.¹⁰ Sepse me zemër, njeriu beson në drejtësi dhe me gojë bëhet rrëfim për shpëtim,¹¹ sepse Shkrimi thotë: “Kushdo që beson në të, nuk do të turpërohet.”¹² Sepse nuk ka dallim në mes Judeut dhe Grekut, sepse një i vetëm është Perëndia i të gjithëve, i pasur ndaj të gjithë atyre që e thërrasin.¹³ Në fakt: “Kushdo që do ta thërrasë emrin e Zotit do të shpëtohet.”